تنبلی چشم یا آمبلیوپیا به وضعیتی اطلاق می‌شود که یک یا هر دو چشم نمی‌توانند به صورت صحیح و هماهنگ با یکدیگر کار کنند. این مشکل اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود و می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله نقص‌های ساختاری چشم، مشکلات عصبی یا ناهنجاری‌های در مغز باشد.
در حین توسعه بصری در کودکان، ارتباطات عصبی بین چشم و مغز بسیار حیاتی است. اگر این ارتباطات به درستی تشکیل نشوند یا تخریب شوند، ممکن است تنبلی چشم ایجاد شود. این مشکل معمولاً باعث عدم توانایی در تمرکز چشمی و تشخیص درست تصاویر می‌شود.
علائم تنبلی چشم ممکن است شامل:
عدم توانایی در تمرکز چشمی: کودکان ممکن است دچار مشکلات در تمرکز چشمی شوند و نتوانند به صورت صحیح به یک نقطه تمرکز کنند.
عدم توانایی در دوبینی: این مشکل می‌تواند باعث عدم توانایی در تشخیص عمق و دوبینی شود.
سردرد و گیجی: افراد ممکن است به دلیل عدم هماهنگی بین دو چشم، سردرد یا گیجی تجربه کنند.
خستگی چشمی: استفاده طولانی مدت از چشم‌ها بدون استراحت ممکن است باعث خستگی چشمی شود.
تشخیص و درمان تنبلی چشم به همراه توجه به علت اصلی آن وابسته است. معمولاً درمان شامل تمرینات چشمی، استفاده از عینک یا لنزهای خاص، و در موارد پیشرفته‌تر، درمان‌های ترکیبی می‌شود. ارتباط با یک چشم‌پزشک یا متخصص اعصاب در این زمینه می‌تواند به تشخیص دقیق و ارائه درمان مناسب کمک کند.
