نخ بخیه مصنوعی یکی از انواع نخهای جراحی است که از مواد مصنوعی تهیه میشود. این نخها برای بستن زخمها و جراحیها استفاده میشوند. و از مواد مانند پلی پروپیلن، پلی استر. پلیگلیکولیک اسید (PGA). پلیکاپرولاکتون (PCL) و پلیتترافلوئوروآتیلن (PTFE). ساخته میشوند.
این نخها به دلیل ویژگیهایی همچون استحکام، انعطافپذیری، مقاومت در برابر جذب، و مقاومت در برابر عوامل بیولوژیکی مانند آنزیمها و باکتریها، مناسب برای استفاده در جراحیها هستند.
برخلاف نخهای بخیه طبیعی که اغلب از پروتئینهای طبیعی مانند ابریشم تهیه میشوند، نخهای بخیه مصنوعی از مواد مصنوعی تولید میشوند و ممکن است به صورت تک یا چند رشتهای باشند.
از مزایای نخهای بخیه مصنوعی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. استحکام بالا: این نخها استحکام بالایی دارند که زمانی که نیاز به پایداری بیشتر در طولانیمدت است، مناسب هستند.
۲. مقاومت در برابر جذب: این نخها توانایی جذب را ندارند و بنابراین مناسب برای استفاده در مناطقی که نیاز به زمان طولانیتر برای جذب نخ دارند، مانند جراحیهای قلبی و عروقی، میباشند.
۳. کنترل عفونت: به دلیل مقاومت در برابر عوامل بیولوژیکی، این نخها کمتر به عفونت و التهاب زخمها انجام میدهند.
با این وجود، برخی از معایب نخهای بخیه مصنوعی عبارتند از:
۱. تحریک بیولوژیکی: برخی از بیماران ممکن است به نخهای مصنوعی حساسیت نشان دهند و باعث تحریک و التهاب زخم شوند.
۲. مهار کنندهی پوسیدگی: در مواردی که نخهای بخیه باید در زمان طولانیتری در بدن باقی بمانند، ممکن است مانع از پوسیدگی و بازیافت طبیعی باشند.
با توجه به ویژگیهای مختلف و شرایط بیمار، جراحان تصمیم میگیرند. که از نخهای بخیه مصنوعی یا طبیعی. برای بستن زخمها و جراحیها استفاده کنند